Elektrische aandrijving geeft ook designers extra speelruimte. Van Grondelle: ‘Bij het ontwerpen van een EV hoef je geen rekening meer te houden met ruimtevretende componenten als motor, transmissie en benzinetank. Dat neemt niet weg dat er ook uitdagingen zijn om je te onderscheiden. Zo hebben de meeste EV’s van nu een vergelijkbare opzet met de accu in de wagenbodem. Het koetswerk komt daar als het ware bovenop te staan. Bovendien dient een accu vanwege de veiligheid ruim binnen de wielen te vallen. Hierdoor is de wielbasis van een EV doorgaans relatief lang.’
 

Dan is er nog de aerodynamica. Hoe gestroomlijnder een auto, des te ruimer zijn actieradius. Van Grondelle: ‘De wetten om een goede stroomlijn te realiseren zijn voor iedereen gelijk. Daar komt nog eens bij dat veel merken met elkaar samenwerken, bijvoorbeeld door het delen van platforms voor de aandrijving. Dat is slim en efficiënt, maar eenvormige hardware brengt beperkingen voor de designer met zich mee, die wél de opdracht heeft iets unieks te maken. Door deze combinatie van factoren zijn de proporties van een EV veelal anders dan voorheen. Dat zie je nu op straat terug. Vooral bekende merken kunnen daarmee worstelen. Het herkenbare silhouet waar ze jarenlang hun herkenbaarheid aan ontleenden is met elektrische aandrijving opeens veel lastiger te realiseren.’
 

Het dilemma van het blanco vel Sommige merken hebben hun designers daarom een blanco vel gegeven om iets geheel nieuws te ontwerpen. ‘Voor nieuwe automerken werkt dat prima’, zegt Van Grondelle. ‘Ze hebben namelijk nog geen designverleden. Voor merken waarvan de designhistorie in het collectieve geheugen staat gegrift, is een complete omslag lastiger. Vooral omdat er een belangrijk designprincipe is dat zegt dat consumenten die in de markt zijn voor een nieuwe auto met name een combinatie van herkenbaarheid en een dosis ‘nieuw’ weten te waarderen.’
 

De combinatie van herkenbaar en nieuw luistert volgens Van Grondelle zeer nauw: ‘Merken die als vooruitstrevend bekend staan, komen bijvoorbeeld makkelijker weg met een radicaal nieuw design dan behoudende merken.’ Bovendien dien je als designer tegenwoordig om te gaan met zaken die simpelweg vast staan en deelt met je zustermerken. Een goed voorbeeld zijn de platforms die grote fabrikanten voor hun gehele merkenportfolio ontwikkelen. Daarmee staan diverse dimensies, die uiteindelijk het silhouet bepalen, vast. Als designer heb je het daarmee simpelweg te doen. Dat betekent dat je moet focussen op zaken waar je wel invloed op hebt. Van Grondelle: ‘Dat begint met surfacing, de manier waarop je vlakken verdeelt. Peugeot is een merk dat dit in mijn optiek prima in de vingers heeft. De grote lijn van het hele gamma is heel herkenbaar. Omdat ook Peugeot gebruik maakt van met andere merken gedeelde platforms, is dat op zich al een hele prestatie.’  

Als designer kun je een merk ook door details ‘neerzetten’. Dit heet detailing. Van Grondelle: ‘Neem bij Peugeot nou de drie schuin geplaatste LED-lichtstripjes aan de voor- en achterzijde. Die verwijzen naar de klauw van een leeuw én naar de achterlichten van de klassieke Peugeot 504 Coupé. Zo geeft moderne LED-lichttechnologie bijna letterlijk een knipoog naar de designhistorie van het merk.’ Ook de nieuwe interpretatie van de klassieke grille, inclusief kleuraccenten én de in een zwarte strip boven de grille opgenomen typeaanduiding, draagt volgens Van Grondelle bij aan een street presence waarin sportiviteit doorschemert. ‘Door de combinatie surfacing en detailing slaagt Peugeot erin om onderscheidend en herkenbaar tegelijk te zijn. Als je terugblikt op de historie zie je dat het merk daar altijd aandacht aan heeft besteed. Tijdig verfrissen is een belangrijke factor om je als merk te handhaven. Het is mooi om te zien dat een van de oudste merken ter wereld dát nog altijd prima doet. Daarmee laat Peugeot ook zien dat het relevant is in het elektrische tijdperk.’